Αναγνώστες

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

ΠΑΝ(ΟΡΑΜΙΚΕΣ) ΣΚΕΨΕΙΣ...


Με το κερί στο χέρι,να τρέμειη φλόγα του στους αέρηδες της ζωής...
Πώς θα πετάξεις τώρα???
Μπορείς???
Θέλεις???
Απο πάντα αυτό δεν ήθελες?
Πέτα τώρα να σε δώ...
Μα...τί έχει σημασία τελικά???
Να το έχεις πάντα εκεί???
Μέσα σου???
Με μια κρυφή ελπίδα να ζεσταίνει τις παγωμένες σου ψυχές.!.!
Δεν αντέχει της καρδιάς σου ο σκληρός????
Δεν έχεις επαρκή μνήμη???
Και δουλεύεις copy-paste???
Κάνε αναβάθμιση μωρέ!!!
Εσύ εκεί με το κερί στο χέρι...
Να περιμένεις να φωτίσει ο κόσμος σου με των ματιών σου τη φλόγα...
Λιώνει και το κερί και σου καίει το κορμί...
Στάζει κι αυτό στο παλτό της ζωής σου...
Λερώνει...
Δεν βγαίνει...
Κι εσύ απλός θεατής της ζωής σου,βλέπεις το φιτίλι να φωτίζει...
Και είναι και το καλό σου παλτό...
Αυτό που πήγαινες μικρός στην εκκλησιά...
Ατσαλάκωτος...
Αλέκιαστος...
Καθαρός...
Μην φοβάσαι τον λεκιέ...
Εκεί είναι η αξία κολλητέ!!!
Όχι να κρύβεις τον λεκέ@!@!
Να εκτιμάς το κερί...
Το χέρι σου,που καίγεται κρατώντας το...

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008

ΑΝΤΙ-ΣΤΑΣΗ



Θέλω λοιπόν να σου εμπιστευτώ κάποιες πολύ σπουδαίες απορίες μου.
Πώς κρύφτηκε όλο το πέλαγος στα μάτια σου.
Πόσοι ανεμόμυλοι λυμαίνονται την ψυχή μου.
Γιατί απ'όπου κι αν ξεκίνησα,έφτανα πάντα σε μια απουσία.
Πώς κάρφωσες τον ήλιο στην παλάμη σου.
Πώς ζούνε τόσα χρόνια οι Ευκάλυπτοι μέσα στην θλίψη τους.
Γιατί γλιστράει πάντα η άνοιξη μόλις πατήσει στο κατώφλι μου.
Πώς χωράει,αλήθεια,τόσος Θεός σ''ένα μικρο κόκκινo ρόδι...
(Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή,Α.Παπαδάκη)



Ώ, που έζησα μια ζωή συγκεχυμένη,ακαθόριστη σάν ένα όνειρο που το ξεχνάς το πρωί και μετά το ξαναθυμάσαι,μέχρι που δεν ξέρεις αν ήταν όνειρο ή το ίδιο το πεπρωμένο.
Και είδα τ'ανοιχτά παράθυρα σάν μεγάλα βιβλία της ερημιάς,οπου διάβασα το ποτέ και το τίποτα.
Κι έπρεπε εγώ απ'αυτό το ποτέ και το τίποτα να φτιάξω μια ποίηση για πάντα.

Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνο οταν κάποιος μας αγαπήσει ερχομαστε για λίγο...
(Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα,Τ.Λειβαδίτης)

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Continuacion...


ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ...ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΛΑ,ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΛΙΓΑ...Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ...ΚΑΤΙ ΠΗΡΕ,ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΤΙ ΕΓΙΝΕ...ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ...ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ...ΣΑΣ ΚΑΛΟΣΟΡΙΖΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ...ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ(ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ)...ΒΑΖΩ ΒΑΣΕΙΣ,ΓΚΡΕΜΙΖΩ,ΠΑΡΑΤΑΩ,ΑΡΠΑΖΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ...
ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ...ΜΟΝΑΧΑ ΛΙΓΗ ΜΟΥΣΙΚΗ...(Τ.ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ)
ΚΑΛΟ ΜΑΣ "ΤΑΞΙΔΙ" ΛΟΙΠΟΝ...
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ...